JURY 18. Międzynarodowego Triennale Tkaniny

Obrady jury 18. Międzynarodowego Triennale Tkaniny odbędą się 10 października 2025 roku. W składzie jury zasiądą:

Carolina Ariza jest kuratorką i badaczką. W 2018 roku obroniła na Université Paris 1 Panthéon-Sorbonne doktorat w dziedzinie sztuki, poświęcony artystycznym reartykulacjom subalternicznych historii w Kolumbii po oblężeniu i zajęciu Pałacu Sprawiedliwości w 1985 roku. Obecnie rozwija projekt badawczy „Les artistes femmes et leur participation à l'écriture de l'histoire” („Tkaczki pamięci. Artystki i ich udział w pisaniu historii”), prezentujący pionierki tkaniny artystycznej w Kolumbii. Od kiedy twórczość Olgi de Amaral zaczęła cieszyć się uznaniem międzynarodowym, to grono artystek również może liczyć na rosnące zainteresowanie i stopniowo zdobywa należny – choć spóźniony – szacunek.

Ariza była kuratorką wystawy „Tisseuses de Mémoire” („Tkaczki pamięci”; Paryż, Espace Arte Faktos, 2019). Kierowała również sekcją Ameryki Łacińskiej w ramach Solo Projects na targach sztuki SWAB Barcelona (2014, 2015) oraz pracowała jako badaczka ds. Ameryki Łacińskiej w Musée national d’art moderne – Centre Georges-Pompidou w Paryżu, w programie Research and Globalization. Ponadto współuczestniczyła w pozyskaniu do zbiorów muzeum pracy Antoniego Caro, Aquínocabeelarte (Sztuka tu nie pasuje, 1972).

Moumita Basak to artystka ekofeministyczna z Bengalu Zachodniego. W działaniach twórczych posługuje się odrzuconymi tekstyliami, nićmi hafciarskimi i tkaninami odpadowymi – materiałami tradycyjnie kojarzonymi z przestrzenią domową i pracą kobiet. Twórczość Basak przewartościowuje te skromne materiały, przekształcając je w nośne formy wizualne, które nagłaśniają nierówności ze względu na płeć i palące wyzwania ekologiczne.

Sięgając po tkaniny z odzysku, artystka krytykuje „fast fashion” i apeluje o działania zrównoważone. Dzięki powolnym procesom haptycznym – takim jak szycie ręczne i warstwowanie – Basak tworzy prace osobiste, które są wyciszonymi, ale mocnymi gestami sprzeciwu. W realizacjach Basak widać dbałość o „narrację materiału”, w której miękkość współistnieje z siłą.

Jej działania zarazem oferują zniuansowaną refleksję nad troską, pamięcią i oporem. Prace artystki są jednocześnie osobiste i polityczne – to akty introspekcji wpisujące się w szersze debaty na temat płci, praw obywatelskich, sprawiedliwości ekologicznej, a także doświadczeń społeczności marginalizowanych ze względu na płeć, kastę czy klasę.

Prace artystki prezentowano na licznych wystawach, m.in.: „Transformations” w Museu de la Pell Cal Boyer w Igualadzie (prow. Barcelona), „Studio Notes” w Sakshi Gallery w Mumbaju (Indie), „ISOTROPICAL FUTURE” w Tao Art Gallery w Mumbaju, „EMERGING PALETTES.15” w Srishti Art Gallery w Hyderabadzie (Indie), „A Relay of Reciprocity” w Khoj w Delhi (Indie, 2025), „The Origin Story” w IILM Centre of Arts and Ideas w Delhi (2024), „The Woven Path” w Space118 w Mumbaju (2024), wystawie online w Richard Saltoun Gallery w Londynie (2024), „Hold the dandelions, there is no one to be found” w Gallery 27 w Kochi (Indie, 2024), „hawa mein baat” w Nand Nagri Community Hall w Delhi (2024), „Lateral B(1)inds” w STIR w Delhi (2024), Barbil Art Project „KATA SAREI”w Barbilu (stan Orisa, Indie; 2023), 17. Międzynarodowym Triennale Tkaniny w Łodzi (2022), a także Kochi Students’ Biennale w Kochi (2021).

Brała udział w programach wielu rezydencyjnych w Europie i Azji. Laureatka FICA Public Art Grant (New Delhi, Indie; 2024,25), Emerging Palettes.15 Grant (Hyderabad, 2025), Złotego Medalu 17. Międzynarodowego Triennale Tkaniny w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi (2022).

Wumen Ghua – artystka i niezależna kuratorka. Jako Mongołka wychowana w Hulun Buirze (w regionie autonomicznym Mongolia Wewnętrzna w Chinach) nazywa siebie „córką stepów” – wszystko, co jest jej najbliższe, zawdzięcza szczodrości natury i miejscu pochodzenia. Jej działania kuratorskie i artystyczne poruszają kwestie życzliwości, wrażliwości oraz pejzażu emocjonalnego współczesnego społeczeństwa. Tworzy wystawy i współautorskie projekty interdyscyplinarne, którymi artystka budzi empatię i inicjuje refleksję krytyczną nad palącymi sprawami społecznymi i środowiskowymi. Jest założycielką Sirius Initiative – platformy współtwórczej na rzecz szybszej zmiany społecznej i dobra klimatu.

Uzyskała bakalaureat z malarstwa w Królewskiej Akademii Sztuki w Hadze – KABK (Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten). W latach 2010-2013 odbywała studia doktoranckie w dziedzinie inżynierii i technologii chemicznej na Politechnice Mediolańskiej (Politecnico di Milano).

Jako kuratorka uczestniczyła w projektach międzynarodowych, m.in. „Aura, Flower, Butterfly Are All for You” w JPS Gallery w Tokio, „The World Is on Fire, but We Have Each Other” w Dream Space w Mediolanie, „Play! Baby” podczas FITE Textile Biennale w Clermont-Ferrand, „Exorcise the Candy House” podczas Design Biennale w Rotterdamie, a takżę „Future Past”, podczas British Textile Biennial.

Laureatka i nominowana do nagród: Buning Brongers Prize (nominacja, Niderlandy, 2021), Sprouts Young Talent Award (Niderlandy, 2021) oraz Jan Roede Award (Niderlandy, 2021).

Zasiadała w jury następujących konkursów: Anteprima × CHAT Contemporary Textile Art Prize (Hongkong/Chiny, 2024) oraz FITE Biennale Textile – Play! Baby Edition (Clermont-Ferrand, Francja; 2024). Przed rozpoczęciem kariery artystycznej pracowała jako konsultantka w McKinsey & Company, gdzie doradzała globalnym organizacjom w dziedzinie strategii transformacji energetycznej i innowacji na rzecz zrównoważonego rozwoju. Zaplecze interdyscyplinarne wciąż kształtuje jej podejście do sztuki i pracy kuratorskiej – dzięki temu może łączyć wiedzę naukową z twórczym działaniem.

Sjouk Hoitsma (ur. 1962) studiowała sztukę tkaniny (Textile Arts) w Academie voor Beeldende Vorming w Tilburgu oraz historię sztuki na Uniwersytecie w Lejdzie w Niderlandach. Pełni funkcję kierowniczki zbiorów w TextielMuseum w Tilburgu, gdzie odpowiada za zespół kuratorski, prace badawcze, pozyskiwanie nowych obiektów do zbiorów i zarządzanie kolekcją. W latach 1992-2020 była kuratorką ds. tkanin i mody w Museum Rotterdam (Muzeum Miasta Rotterdamu). Jako kuratorka przygotowała ważne wystawy poświęcone współczesnej modzie, kulturze młodzieżowej, kanonom piękna, historii kobiet oraz modzie z okresu II wojny światowej. Autorka książek i artykułów poświęconych tym zagadnieniom. Wraz z zespołem współpracowników zainicjowała platformę ModeMuze, która udostępnia kolekcje mody holenderskich muzeów online, dając im tym samym drugie życie.

Smooth Nzewi to artysta i historyk sztuki, a także pierwszy kurator na stanowisku ufundowanym przez Stevena i Lisę Tananbaumów w Dziale Malarstwa i Rzeźby w Museum of Modern Art w Nowym Jorku (MoMA). Kieruje zespołem Africa w ramach Contemporary and Modern Art Perspectives (C-MAP) – wewnętrznego programu ds. wymian badawczych MoMA, poświęconego sztuce w perspektywie globalnej. Wśród projektów kuratorskich artysty w MoMA znalazły się wystawy: „Frédéric Bruly Bouabré: World Unbound” (2022), „Isaac Julien: Lessons of the Hour” (2024) oraz „Odili Donald Odita: Songs from Life” (2025). Obecnie przygotowuje szeroko zakrojoną wystawę poświęconą afrykańskiemu modernizmowi, której otwarcie planowane jest na 2027 rok. Wcześniej pracował jako kurator w dziale sztuki afrykańskiej w Cleveland Museum of Art (2017-2019) oraz w Hood Museum of Art przy Dartmouth College (2013-2017). Jako kurator prowadził również ważne wydarzenia międzynarodowe, m.in. Dak’Art – Biennale w Dakarze (Senegal, 2014) oraz 11. Biennale w Szanghaju (Chiny, 2016). Uzyskał doktorat z historii sztuki na Emory University. Wykłada i prowadzi prelekcje w instytucjach akademickich i muzeach na całym świecie.

Do jego nowszych publikacji należą: Dak’Art: The Biennale of Dakar and the Making of Contemporary African Art (2020) oraz Second Careers: Two Tributaries in African Art (2019). Jako artysta prezentował prace na wystawach międzynarodowych. Jego realizacje znajdują się w kolekcjach publicznych i prywatnych, m.in. w Smithsonian National Museum of African Art w Waszyngtonie oraz w Newark Museum of Art w stanie New Jersey.