Aktualności

Huk maszyn łódzkich zakładów włókienniczych, spracowane ciała obsługujących je kobiet, niewyobrażalny wysiłek fizyczny wykonywany mozolnie dzień po dniu. To nieodzowna część historii przemysłowej Łodzi.

Nowa era to czas przemysłu opartego na wiedzy. W naszym spektaklu jednak wracamy do tradycji ciężkiej pracy ciała i szukamy powiązań z inną materią - tańcem.

W pracy nad spektaklem zderzyliśmy możliwości ruchowe tancerek z historią łódzkich włókniarek. Wspólnie zastanawialiśmy się, jakie są podobieństwa pracy w tak różnych dziedzinach.

Ze wspomnień łódzkich brakarek wyłania się obraz wymagającej fizycznie pracy.

Obróbka ton materiału, skrupulatna kontrola każdego centymetra tkaniny i główne zadanie - eliminacja błędów (braków). Zadaliśmy więc sobie pytanie - czym byłby brak w tańcu? Czy nienormatywne ciało może być częścią przemysłu kreatywnego? Czy to co robimy to błąd czy nowa jakość?

Proponujemy nowe spojrzenie. Swoją uwagę skupiamy tam, gdzie zmęczony materiał ściera się, rozciąga w niespodziewany sposób, przyjmuje nieprzewidziany kształt i tworzy coś unikalnego.

Praca finalnie, niezależnie czy w przemyśle czy w tańcu, tworzy wspólnotę.

Rozmywają się indywidualności, choć to na nich opiera się ten niekończący się proces. A po każdej pracy, jest czas na odpoczynek i wspólną chwilę tańca przy dźwięku orkiestry mandolinistów.

INFORMACJE ORGANIZACYJNE:

Terminy:
5.10. (sobota) godz. 17:00
6.10. (niedziela) godz. 16:00
9.10. (środa) godz. 16:00
Miejsce: Budynek D, poziom 0

Wejście na spektakl jest bezpłatne dla wszystkich osób odwiedzających tego dnia muzeum – na podstawie biletu na dowolną wystawę. Osoby zainteresowane udziałem jedynie w spektaklu prosimy o kontakt na adres email rsvp@cmwl.pl

------------
“O świcie do zakładu ulicami głośnego miasta idzie grupa kobiet. Idą mocnym krokiem, ale w ruchu widać już zmęczenie, dobrnęły do piątku. Zaraz zacznie się kolejny dzień pracy, jeden z wielu podobnych: na wejściu zmienią ubrania na robocze, zepną rozpuszczone włosy, wymienią na powitanie kilka słów i wejdą na salę. Później jedna z nich poprowadzi rozgrzewkę. Ostygłe ciała zaczną powoli wchodzić w znany rytm - ruszą kości i mięśnie, napnie się skóra, strzelą budzone ze snu stawy. Przed nimi kolejne 8 godzin ciężkiej pracy nad choreografią, zawód tancerki to kawał pracy.”

------------
Reżyseria: Jacek Owczarek
Asystent reżysera: Kacper Klimczak
Choreografia: Krzysztof Skolimowski
Dramaturgia: Filip Pawlak
Taniec: Adrianna Mrowiec, Justyna Olczak, Milena Starzec, Ulyana Zaruba
Muzyka: Patryk Zakrocki
Kostiumy: Anna Adamiak
Scenografia: Radosław Pacholczyk
Produkcja: Magdalena Gonera
Grafika: Filip Appel

W spektaklu wykorzystano fragmenty rozmowy przeprowadzonej w ramach projektu "Opowieści z miasta włókniarek" Łódzkiego Stowarzyszenia Inicjatyw Miejskich "Topografie".
Rozmowę przeprowadziła Joanna Kocemba-Żebrowska
Rozmówczyni: Danuta Narojczuk, Jadwiga Stysińska
https://www.miastograf.pl/

Projekt dofinansowany w ramach programu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych "Kultura wrażliwa".