Archiwum wystaw

Budynek A, parter

Na wystawie oglądamy 93 spośród blisko 1500 obiektów, należących do Działu Technik Włókienniczych. Zwiedzający mogą poznać tajniki włókienniczego procesu produkcji, a także kierunek w jakim ewoluowały same narzędzia i maszyny. Eksponaty zostały pogrupowane z technologicznego punktu widzenia, wokół czterech działów: przędzalnictwa, tkactwa, dziewiarstwa i wykończalnictwa. Znajdujemy tu również urządzenia metrologii włókienniczej.

Rozwój przędzalnictwa prezentujemy na przykładzie 13 obiektów, cztery spośród nich zostały zrekonstruowane. Rozwój krosien tkackich przedstawiony jest od X w. poczynając od zrekonstruowanego krosna pionowego ciężarkowego, do współczesnego, rapierowego, typu MAV. W tej części ekspozycji znajduje się 16 obiektów. Jest wśród nich kilka rzadkich maszyn, nie ma w innych zbiorach muzealnych, jak choćby krosno firmy Moritz Bauer z 1910 roku.

Z kolei w dziale dziewiarstwa można podziwiać najciekawszą część jego ewolucji technicznej, a mianowicie początki burzliwego „okresu maszynowego” z lat 1900-1930. Ta część ekspozycji to dziesięć różnych maszyn do produkcji dzianin, pończoch i skarpet. 

Natomiast wykończalnictwo to obszerny dział przemysłu włókienniczego, zajmujący się końcowymi procesami uszlachetniania wyrobów włókienniczych, a zwłaszcza tkanin. Na wystawie jest on tylko zasygnalizowany poprzez obecność 2 maszyn związanych z procesem druku na tkaninach. 

W dziale metrologii włókienniczej można oglądać 20 różnych urządzeń pochodzących z okresu od końca XIX wieku, aż do lat 70. XX wieku, służących głównie do oceny przędzy. Jako dziedzina wiedzy, metrologia włókiennicza badająca cechy wyrobów włókienniczych rozwinęła się dopiero w drugiej połowie XIX wieku. Zmechanizowanie produkcji wymagało wiedzy o budowie i najróżniejszych właściwościach włókien. Rosnące wymagania jakościowe odbiorców skłaniały do coraz bardziej wnikliwych badań laboratoryjnych poprzedzających produkcję.