Archiwum wystaw


Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej 2019



Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej
Wystawa czynna do 02.02.2020 r. 

Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej, odwołując się do tematu przewodniego 16. Międzynarodowego Triennale Tkaniny - Przekraczanie granic, prezentuje kolekcję dzieł pochodzących z archiwów łódzkiego Centralnego Muzeum Włókiennictwa. To jednocześnie hołd złożony pionierskiej wystawie Ireny Huml, prezentowanej w warszawskiej Zachęcie w 1961 roku, i refleksja nad nią. Na tej wystawie, pokazującej twórczość Heleny i Stefana Gałkowskich, obok prac tkackich zaprezentowano projekty i rysunki o różnej tematyce, niekoniecznie odnoszące się do tkanin.

Niektóre wątki poruszone w 1961 roku pozostały ważne także dziś, dlatego są obecne na Ogólnopolskiej Wystawie Tkaniny Unikatowej. Pojawiły się próby oceny ludowego rzemiosła i tkactwa w ramach nowych badań nad modernizmem. Widać predylekcję do performansu, kultury popularnej i medialnej, autobiografizm i upolitycznienie przeżyć osobistych, fragmentaryzację ciała, czego przykładem jest znakomita instalacja przestrzenna Janiny Tworek-Pierzgalskiej Miejsca z 1975 roku, a szacunek dla świata przyrody zyskuje nowe znaczenie wskutek „kryzysów klimatycznych” na całym świecie.

Ekspozycja pokazuje przykłady tkanin dwuosnowowych Eleonory Plutyńskiej, projektów dywanów Stefana Gałkowskiego oraz gobelinów Heleny i Stefana Gałkowskich, ogromnych abstrakcyjnych prac ściennych i podłogowych Jolanty Owidzkiej, kontrastowych abstrakcji Emilii Bohdziewicz, a także gobelinów przedstawiających naturę oraz wydarzenia historyczne autorstwa Marii Łaszkiewicz, Barbary Falkowskiej, Anny Bednarczuk i Stefana Popławskiego. Na wystawie prezentowany jest także zachwycający gobelin Osieki – Bombaj Janiny Tworek-Pierzgalskiej.

Zgodnie z hasłem przewodnim tegorocznego Triennale w Łodzi, idea przekraczania granic obejmuje także wykraczanie poza podziały między dyscyplinami sztuki, różnymi kulturami i tożsamościami, bez czego praktyka artystyczna funkcjonuje w izolacji i ulega zawężeniu. Przykładem takiego szerokiego spojrzenia jest m.in. praca wideo Julity Wójcik Pozamiatać po włókniarkach z 2003 roku, która odnosi się do łódzkiej fabryki włókienniczej Ludwika Geyera, a także wykorzystujące technikę druku cyfrowego na pleksi kolaże Włodzimierza Cygana. W tej samej przestrzeni zobaczymy dwie współczesne achromatyczne prace Aleksandry Tyszkowskiej, studentki V roku w Pracowni Tkaniny Eksperymentalnej prof. Lidii Choczaj na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi.

Uzupełnieniem ekspozycji jest dokumentacja fotograficzna performansu Urszuli Plewki-Schmidt z 1978 roku i jego reinterpretacja w wykonaniu kolektywu Elipsa.

 

Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej 
5.10.2019-2.02.2020

Kurator: Janis Jefferies
Współpraca: Monika Kowalczyk, CMWL
Produkcja: Beata Bocian
Projekt ekspozycji: Maja Pawlikowska
Lokalizacja: Miejska Galeria Sztuki w Łodzi - Ośrodek Propagandy Sztuki 

Zobacz również


DRUGA SKÓRA
Wystawa Druga skóra stanowi efekt międzynarodowego projektu Struktury przeplatania, tkanina jako materiał, metoda, nośnik organizowanego przez Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Szkołę Doktorską ASP im. Jana Matejki w Krakowie i Uniwersytet w Bergen — Wydział Sztuk Pięknych, Muzyki i Projektowania.

Nowy rozdział
Projekt Nowy rozdział to cykl sześciu spotkań i wizualnych prezentacji. W kolejnych odsłonach pojawiają się sylwetki dwunastu bohaterek – pisarek, projektantek, aktywistek, artystek. Wszystkie wybrały podążanie własną drogą. Dla wielu z nich ten wybór oznaczał wyjście poza kulturowo zdefiniowane role.

ZMĘCZENIE MATERIAŁU. OGÓLNOPOLSKA WYSTAWA TKANINY UNIKATOWEJ
Wystawa skupia się na związkach tkaniny artystycznej i innych dziedzin sztuki będących elementem współczesnego polskiego krajobrazu artystycznego.

„Costumes and contemplations”
Wystawa „Costumes and contemplations”, prezentowana w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, jest pierwszą z cyklu ekspozycji, na których spotykają się prace projektantów kilku różnych pokoleń. Wszystkich autorów łączy związek z Akademią Sztuk Pięknych w Wilnie.

ŁÓDŹ: PRAKTYKA SPOŁECZNEJ INTERAKCJI
Istotą sztuki Khomenko są eksperymenty z tkaninami, które artystka przeprowadza wspólnie z grupą ochotników. Razem z nimi bada i tworzy nowe kroje oraz połączenia kolorystyczne. Estetyka projektów powstaje spontanicznie, ale ich realizacja oparta jest na technologicznej precyzji. Kijowianka opracowała bowiem własną metodę zgniatania i sprasowywania materiałów, która jest czymś więcej niż tylko upcyclingiem.